Przedszkole im. Przyjaciół Bajek w Wojkowicach

42-580 Wojkowice

ul. Jana III Sobieskiego 249

tel. 327694589

przedszkole@wojkowice.pl

 

 

Ustawienia

Wyszukiwarka

  • Kalendarium

    Piątek, 2024-03-29

    Imieniny: Marka, Wiktoryny

  • Statystyki

    • Odwiedziny: 334558
    • Do końca roku: 277 dni
    • Do wakacji: 84 dni

Jak uczyć dzieci bezpiecznych zachowań?

 

 

Największym zmartwieniem rodziców jest zapewnienie dziecku dobrych

warunków życia, a więc zadbanie o prawidłowy rozwój, opieka zdrowotna,

wykształcenie dziecka. Ale najważniejszą sprawą, ważniejszą od wyboru szkoły,

czy innych spraw jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa. Wydaje nam się, że

kiedy my byliśmy dziećmi żyło się o wiele bezpieczniej. Nie było tylu przestępstw,

nie zabijano i nie porywano dla okupu dzieci, nie było wykorzystywania

seksualnego, ani znęcania się nad nimi. Pamiętam ze swego dzieciństwa jak latem

bawiłam się z rówieśnikami na podwórku aż do zmroku i nigdy nikomu z moich

przyjaciół nic złego się nie przytrafiło. Wiemy jednak wszyscy, że dawniej

zdarzały się te wszystkie okropne rzeczy tak samo jak dzisiaj.

 

Wszyscy doskonale wiemy, że dzieci narażone są na wiele niebezpieczeństw,

przed którymi nie potrafią się obronić. Rodziców zwłaszcza młodszych dzieci

przeraża myśl, że mogliby choć na chwilę spuścić swoją pociechę z oczu. Rodzice

starszych dzieci nie mają wyjścia, ich dzieci chcą być samodzielne ale umierają za

każdym razem gdy nastolatek spóźnia się do domu.

 

Co można zrobić, aby bezpiecznie wychować dziecko?

 

Są dwa wyjścia:

 

l. Można trzymać dziecko pod kloszem

 

Jednym ze sposobów chronienia dziecka jest nie spuszczanie go z oczu. Jest to

konieczne tylko wobec małych dzieci lub w wyjątkowej sytuacji np. choroby

dziecka czy kalectwa.

 

Są jednak dzieci, którym należy współczuć, że nigdy nie miały okazji nauczyć się

samodzielności nieustannie kontrolowane przez nad opiekuńcze matki czy ojców.

Musimy zapanować nad swoim lękiem, przecież nie będziemy z dziećmi całą dobę.

Dzieci muszą się nauczyć samodzielności, pewności siebie, jaką daje tylko

znajomość życia.

 

2. Można uczyć dziecko, jak ma sobie radzić w trudnych sytuacjach

 

Dziecko w wieku przedszkolnym w ogóle nie powinno zostawać bez opieki

dorosłych, ale im wcześniej zaczniemy uczyć dziecko radzenia sobie w sytuacjach

zagrożenia tym lepiej. Oczywiście życzę wszystkim dzieciom aby nigdy nie

musiały skorzystać ze swoich umiejętności w tej dziedzinie. Musimy jednak

nauczyć je życia we współczesnym świecie i pokazać sposoby radzenia sobie,

kiedy ktoś chce je skrzywdzić.

 

Nie wystarczy mówić dziecku, co i jak należy robić, lecz ćwiczyć tak długo aż

nabierze wprawy. Trening można uznać za zakończony dopiero wówczas, gdy

uznamy, że dziecko naprawdę potrafi wrzasnąć na kogoś, kto chce mu zrobić

krzywdę.

 

Zanim przystąpimy do nauki konkretnych zachowań należy przybliżyć dziecku

temat bezpieczeństwa mówiąc, że to nic innego jak dbanie o siebie. Najważniejszą

sprawą, od której zaczniemy, to przekonanie dziecka, że powinno mówić nam o

wszystkim co mu się przydarzyło. Dziecko musi wiedzieć, że ma w rodzicach

sprzymierzeńca. Musi wiedzieć, że istnieją sposoby unikania niebezpieczeństwa i

koniecznie trzeba informować rodziców o wszystkich sytuacjach, w których czuło

się zagrożone.

 

Od czego zacząć rozmowę z dzieckiem?

 

* Rozmowa o prawie do bezpieczeństwa

 

Wytłumacz dziecku, że każdy człowiek ma prawa, których nikt nie może go

pozbawić. Zapytaj dziecko w jakich sytuacjach czuje się bezpiecznie. Następnie

wytłumacz dziecku, że czasami jedni ludzie usiłują innym zabrać ich prawa, w tym

także prawo do bezpieczeństwa. Należy wyraźnie powiedzieć dziecku, że w takich

przypadkach musi protestować i szukać pomocy u innych i że rodzice będą zawsze

po jego strome.

 

* Rozmowa o złym i dobrym dotykaniu

 

Zacznij rozmowę od wyjaśnienia różnic między dotykaniem bezpiecznym i tym,

które takie nie jest. Wytłumacz dziecku, że jeśli nie chce, żeby go dotykano czy

całowano ma prawo głośno to powiedzieć, nawet wtedy, gdy kocha osobę, która

chce to zrobić. Są dzieci, które nie lubią całowania przez niektóre ciocie, czy

dziadków choć ich samych lubią. Nie należy zmuszać dzieci do takich zachowań,

w ten sposób uczą się swoich praw i będą mogły o nie zawalczyć w chwili

zagrożenia.

 

* Naucz dziecko, jak może mówić „ nie"

 

Nie ucz dziecka bezwzględnego posłuszeństwa wobec wszystkich dorosłych.

Powiedz mu raczej, że kiedy czuje się zagrożone ma prawo powiedzieć „ nie"

każdemu dorosłemu. Wiele dzieci nie potrafi sprzeciwić się dorosłym, dlatego też

należy przećwiczyć z nimi stanowczą odmowę.

 

Powiedz dziecku, że w żadnym przypadku nie musi się tłumaczyć, dlaczego nie

chce z kimś rozmawiać. Ważne aby nauka stanowczego odmawiania odbywała się

w miejscu, w którym dziecko czuje się bezpiecznie. Ćwiczenia sprawią, że gdy

dziecko znajdzie się w niebezpieczeństwie, bez zastanowienia, niejako

automatycznie powie „nie". Odmowa zachowania tajemnicy, rozróżnianie między

złym i dobrym dotykaniem oraz umiejętność mówienia „nie" to bardzo skuteczne

środki obrony przed nie agresywnym i znanym dziecku dorosłym.

 

* Rozmawiaj z dzieckiem na temat jego ciała

 

Wytłumacz dziecku, że ciało jest jego wyłączną własnością i że nikt nie ma prawa

go dotykać w sposób, który jest dla niego nieprzyjemny lub wprawia go w

zakłopotanie.

 

* Powiedz dziecku o groźnych i niegroźnych tajemnicach

 

Wytłumacz dziecku, że niegroźną tajemnicą jest przygotowanie np. upominku

niespodzianki dla siostry z okazji urodzin.

 

Osobnicy napastujący dzieci bardzo często bazują na dziecięcej potrzebie

dochowania tajemnicy. Należy wytłumaczyć dziecku, że nikt nie ma prawa

wymagać od niego dochowania tajemnicy, która ma jakikolwiek związek z

dotykaniem jego ciała. Powiedz dziecku, że jeżeli ktokolwiek będzie dotykał jego

ciała, a potem żądał dochowania tajemnicy, koniecznie powinno jak najprędzej

powiedzieć o tym mamie lub tacie lub innej osobie, do której dziecko ma zaufanie.

 

* Zachęcaj dziecko do mówienia

 

Dziecko musi mieć poczucie, że cokolwiek się nie stanie ma oparcie w swoich

rodzicach. Musi mieć pewność, że zawsze będzie wysłuchane i zrozumiane przez

najbliższych, że niezależnie od okoliczności zawsze będziesz po jego stronie.

 

* Nie dziel ludzi na dobrych i złych

 

Ludzie krzywdzący dzieci najczęściej wcale nie wyglądają na złych, są mili

uśmiechnięci, często ładnie ubrani wzbudzają zaufanie. Zamiast mówić

dzieciom, żeby uważali na złych ludzi, lepiej nauczyć je oznak grożącego

niebezpieczeństwa.

Koniecznie trzeba przekonać dziecko, że powinno uciekać, jeśli ktokolwiek

próbuje zrobić coś co przeraża, czy zawstydza. Powiedz dziecku, że jeśli ktoś  

podchodzi do niego i chce rozmawiać, kiedy jest samo, powinno udać, że nic nie

słyszy i odejść bez słowa.

 

* Wierz swojemu dziecku

 

Musisz stworzyć dziecku poczucie bezpieczeństwa, poczucie pewności, że

zawsze zostanie wysłuchane i że dorośli mu uwierzą. W takiej atmosferze będzie

miało odwagę powiedzieć o wszystkich swoich obawach i łatwiej uniknie

niebezpiecznych sytuacji.

 

* Pobaw się z dzieckiem w „co by było gdyby"

 

Przećwicz z dzieckiem różne sytuacje np. co byś zrobił gdy ktoś zapuka do

drzwi, a mnie nie będzie wtedy w domu? Lub co zrobisz gdy zgubisz się w

sklepie? Pamiętajmy o tym aby jak najwcześniej nauczyć dziecko jak się nazywa i

gdzie mieszka.

 

* Pozwól dziecku na łamanie zasad

 

Dziecko, które znalazło się w trudnej sytuacji może napytać sobie biedy tylko

dlatego, że ograniczają je obowiązujące w życiu zasady postępowania. Ucząc

dziecko zasad bezpieczeństwa, musimy mu powiedzieć że każda reguła ma

wyjątki. Najważniejsze jest przekonanie dziecka, że kiedy grozi mu

niebezpieczeństwo, wolno mu użyć wszelkich sposobów ( nawet tych naj suro wiej

zabronionych w normalnych warunkach ), byleby tylko nic złego mu się nie stało.

Używając języka odpowiedniego do wieku dziecka, powiedz mu, że mogą mu się

zdarzyć takie sytuacje, kiedy powinno odmówić komuś, kogo kocha, krzyczeć,

uciekać, gryźć, kopać, kłamać czy nawet zbić szybę. Powiedz, że w obliczu

niebezpieczeństwa pozwalasz mu łamać wszelkie zasady, że zawsze będziesz po

jego stronie i że nigdy go za to nie skrzyczysz.

 

CO JESZCZE MOŻESZ ZROBIĆ UCZĄC DZIECKO BEZPIECZNYCH

ZACHOWAŃ?

 

• Dziecko musi wiedzieć jak się nazywa i gdzie mieszka.

 

• Powinno wiedzieć, że kiedy odbiera telefon nie powinno mówić gdzie

mieszka ani jak się nazywa

 

• Poćwicz z dzieckiem wzywanie pomocy przez telefon.

 

• Nie wypisuj nazwiska dziecka na zewnętrznych częściach jego odzieży ani

na książkach.

 

• Uważaj na negatywne reakcje dziecka wobec różnych osób.

 

• Ustal z dzieckiem listę osób, do których ma zaufanie.

 

• Naucz dziecko, aby nigdy nie otwierało nikomu drzwi kiedy jest samo w

domu.

 

• Przytulaj i całuj swoje dziecko przy każdej okazji.

 

Choć porwania i morderstwa dzieci zdarzają się rzadko, to musimy o nich

pamiętać, by pomóc naszym dzieciom uniknąć strasznego losu. Dziecko musi

umieć w sytuacjach zagrożenia uciekać, kopać, gryźć i wrzeszczeć w niebogłosy.

 

Bibliografia:

 

l. Jak dbać o bezpieczeństwo dziecka.

Praktyczne rady dla rodziców.

Michele Elliott. Książka i Wiedza. Warszawa 1997.                                                                                                

 

Lucyna Prokop-Dudek